Jak działa obudowa studni?

Oprócz zapewnienia stabilizacji i zapobiegania zapadaniu się ścianek odwiertu, obudowa chroni strumień odwiertu przed zanieczyszczeniami zewnętrznymi, a także zbiorniki świeżej wody z wydobywanej ropy lub gazu.

Okrywanie studni, znane również jako rura nastawcza, polega na poprowadzeniu stalowej rury w dół wnętrza niedawno wywierconej studni. Niewielka przestrzeń między obudową a nieobrobionymi ścianami studni jest wypełniona cementem, aby trwale zamocować obudowę.

Obudowa Studni

Obudowa studni jest wytwarzana w odcinkach lub połączeniach, które mają zwykle około 40 stóp długości i są skręcane razem w celu utworzenia dłuższych odcinków obudowy, zwanych sznurkami osłonowymi. Na każdym końcu złącza obudowy znajdują się gwinty męskie, które są chronione przez nasadkę zwaną ochraniaczem gwintu, dopóki osłony nie będą gotowe do połączenia. Następnie do połączenia dwóch końcówek złączek męskich stosuje się kołnierz lub złączkę, składającą się z krótkiej cylindrycznej rury stalowej, która ma nieco większą średnicę niż złącza i ma również gwint wewnętrzny. Na obu końcach zastosowano związek do gwintów, aby zapewnić szczelne uszczelnienie.

Obudowa jest wyprowadzana z podłogi wiertni, łączona po jednym połączeniu za pomocą wind okładzinowych na bloku jezdnym i wbijana w poprzedni ciąg okładzinowy, który został włożony do studni. Wiszące nad podłogą wiertła szczypce do łusek przykręcają każde złącze łuski do sznurka łuski.

Oprawa jest wprowadzana do studni i oficjalnie wyładowywana, gdy ciężar sznurka okładzinowego jest przenoszony na wieszaki okładzinowe, które znajdują się w górnej części studni i używają ślizgów lub gwintów do zawieszenia obudowy w studni.

Zaokrąglony odcinek rury z otwartym otworem na końcu, stopka prowadząca jest podłączona do pierwszego sznurka okładzinowego, aby poprowadzić załogę do wprowadzenia obudowy do studni. Dodatkowo na zewnątrz obudowy znajdują się przymocowane do nich sprężynujące elementy centrujące, które pomagają w umieszczeniu w sznurku obudowy w środku odwiertu.

Po uruchomieniu obudowy i przed zacementowaniem odwiertu, zużyte wiertło jest wprowadzane do odwiertu za pomocą sznurka wiertniczego , a następnie płuczka wiertnicza jest rozprowadzana przez pewien czas w celu usunięcia wszelkich pozostałych zwiercin z odwiertu. Do studni wysyłane są również drapaki ścienne, które usuwają wszelkie placki filtracyjne, które mogły powstać po bokach studni.

Następnie do studni wpompowuje się zawiesinę cementową i pozostawia do stwardnienia, aby trwale zamocować obudowę. Po stwardnieniu cementu wierci się dno odwiertu, a proces wykończenia jest kontynuowany.

Programy Obudowy

Czasami odwiert jest wiercony etapami zwanymi programem obudowy. Tutaj studnia jest wiercona na określoną głębokość, obudowywana i cementowana, a następnie wiercona na głębszą głębokość, obudowana i ponownie cementowana i tak dalej. Za każdym razem, gdy studnia jest obudowana, stosuje się osłonę o mniejszej średnicy.

W niektórych studniach, obudowa ochronna lub pośrednia jest prowadzona w celu oddzielenia trudnych obszarów lub stref problemowych, w tym obszarów wysokiego ciśnienia lub utraty cyrkulacji.

Ostatnim typem sznurka osłonowego, który jest wprowadzany do odwiertu, a zatem ma najmniejszą średnicę, jest sznurek wydobywczy lub olejowy . Sznurek olejowy jest kierowany bezpośrednio do zbiornika produkcyjnego.

Aby zaoszczędzić pieniądze, czasami zamiast sznurka okładzinowego do studni wbija się sznurek wkładkowy . Podczas gdy sznurek okładzinowy jest bardzo podobny do sznura okładzinowego, ponieważ składa się z oddzielnych połączeń rur, to sznurek wykładzinowy nie przebiega na całej długości odwiertu. Sznurek wkładki jest zawieszany w studni za pomocą wieszaka wkładki, a następnie mocowany na miejscu.